Assalamualaikum ampa semua...
dah lama cipa tggalkan blog ni... okok.. takdak masa lah*SEBENAQNYA TAKTAW NA TAIP APA DAH SEBAB KAMI NAN DY PON DAH MAKIN HAMBAR :(*
Bila suka, tapi malu nak cakap??? MACAM MANA TU OIK... apa kes nih cipa? meqoyan kah hng? \-_-/
okok.. macam nih.. Kalau malu, melepas la jawabnya kann. Tapi kalau dah luahkan, ada jaminan diterima ke? Memang risiko besar la dalam bab bab nak confess isi hati ni. Seriously, bakal meragut jantung.
Cakap salah tak cakap pun salah. Agak merana disitu.
Diluah mati mak, ditelan mati bapak. *betul ke peribahasa aku ni?
Bila lelaki suka perempuan, sesenang petik jari je boleh cakap suka? Tak la kan. Walaupun mereka lelaki yang sepatutnya berani tapi tak semudah tu bila masuk bab ni perasaan ni. Ambik masa jugak untuk kumpul keberanian diri.
Habis tu kalau perempuan nak cakap suka dekat lelaki? Lagilah susah. Memang hebat la kalau perempuan boleh berani confess dengan lelaki yang dia suka.
Peratus direject mungkin 80%, peratus diaccept 20%. So, how? Kecewa.
Tapi kalau yakin 100%, apa salahnya kan?
Saya suka awak!
Senang ke nak cakap tiga perkataan tu?
Sebelum nak confess, sendiri boleh nampak orang tu ada perasaan yang sama atau tak walaupun tak dizahirkan secara terus dengan kata kata. Semua tu boleh nampak.
Tapi kalau awal awal lagi si dia cakap,
Kau kan kawan baik aku!
Baik lupakan je lah hasrat murni tu supaya tak menyesal di kemudian hari. Kalau teruskan jugak, tak mustahil keadaan akan jadi lebih buruk.
Eh, bukan niat nak lemahkan semangat.
Mungkin jodoh dengan si dia hanya sebagai kawan. Kadang kala, perubahan akan buat kita rasa janggal kalau terus nak paksa supaya ikut kehendak hati. Mungkin jodoh yang sebenar telah tercatat yang lebih baik darinya. Bila belajar untuk redha, hati lebih tenang, hidup pun takkan merana, ye tak?
Akhir kata,
Don’t trust too much, don’t love too much, don’t hope too much. Because that too much can hurt you so much.
P/S: tiada kaitan dengan yang hidup ataupun yang telah meninggal... :D
ok...babayeess T,T